Het begin……
Na veel wikken en wegen is het dan zover, er komt een hond! Al jaren wil de hele familie een hond maar als de kinderen klein zijn gaat de zorg uit naar hen. Dan aan een hond beginnen maakt het allemaal wel erg zwaar, niet alleen voor de kinderen maar ook voor de ouders en de hond. Nu is het dan zover dat iedereen in het huis zijn steentje kan bijdragen aan de verzorging van de hond.
Natuurlijk uitgebreid familie beraad over welke hond we dan wel niet het liefst zouden willen hebben. Bijna alle rassen zijn wel langs gekomen, Chihuahua ( te klein en niets voor vader ), Newfoundlander ( te groot ) en zo verder. Weken hebben we gezocht, het moest een hond zijn van gemiddelde grote, een bijzonder karakter, goed met kinderen maar wel met pit, intelligent, statig, een eigen wil maar wel een hond die met de juiste zorg en training veel zou kunnen leren. Lang hebben we gezocht maar uiteindelijk gevonden……. Een Shiba Inu. Een kleine, van oorsprong Japanse hond, met alle eigenschappen die we zochten. Nu was het zaak om onze keuze ook echt bij ons te krijgen.
Dat was niet eenvoudig, onze keuze was een bijzondere maar ook een redelijk zeldzame hond. Natuurlijk kan men op sommige plaatsen in België zo een hond kopen bij een handelaar met honderden honden maar na wat onderzoek blijken dat, op zijn zachts gezegd, geen dieren vrienden te zijn. Het gaat hier vaak om brood fokkers en je hoeft niet lang op internet te zoeken om de meest gruwelijke verhalen te vinden. Hier gaat het om het geld en niet om de hond. In Nederland gebeld met de erkende Shiba Inu kennels, helaas heel weinig pups en allemaal al met een goed tehuis. Gelukkig kennen alle Shiba Inu fokkers elkaar en zo kwamen via Frankfurt bij de familie Arndt-Schmitz in Recklinghausen, Duitsland terecht. Na wat mailen en bellen bleek er een pup (teefje) voorhanden te zijn.
De foto’s van ons bezoek aan hen staan o.a. op de pagina pups. Ja, het gaat er dus nu echt van komen, de Japanse hond uit Duitsland komt naar Brabant. Haar vader en moeder zijn Cherry uit USA en Piru uit Finland. We kijken er echt naar uit, we kunnen niet wachten tot zij komt, we houden jullie op de hoogte……
Wat zijn we blij dat we een Shiba hebben van een fokker die echt om de hond geeft. Hierdoor was Tedi gewend aan mensen, ze liep daar namelijk in huis rond en was ze ook al netjes gesocialiseerd. Ze had dus al een beetje “manieren”. Niet alleen was hierdoor de reis van bijna 2 uur geen enkel probleem maar ook thuis ging alles perfect. Even rond lopen en vervolgens ging ze rustig alles liggen bekijken. Na twee kleine ongelukjes was Tedi al zindelijk, eerste nacht ging ze in de bench zonder een kik te geven en sliep tot de volgende ochtend. Na een paar dagen begreep ze de commando’s zit en poot. Nu, na twee weken, gaan de commando’s lig en hier ook al erg goed. In het bos loopt ze al los en blijft netjes in de beurt en komt als we haar roepen.
Even afkloppen, maar ze heeft ook nog niets naar de knoppen geholpen. Buiten de speelplaats van de basisschool staan er geregeld 15 kinderen om haar heen en ze geniet hier zichtbaar van. Ook buiten doet ze haar behoefte netjes op het honden veldje. Ze is totaal niet bang van andere honden en kan met een aantal al heel leuk spelen. Ze lijkt wel een model hond en iedereen is gek op haar. Als we 1 Euro zouden krijgen voor iedereen die zegt…. Ach wat een schatje, dan waren we al rijk geweest. Natuurlijk heeft ze als een echte Shiba al een gat in de achtertuin gegraven, iemand schreef ooit, ze zijn Japans en ze graven net zo lang tot ze terug zijn in hun vaderland, en ja, daar lijkt het wel op. Al met al gaat het dus boven verwachting goed…….
